Inleiding
Sedert die laat 1960's en vroeë 1970's is die meeste tradisionele lugfotografiestelsels vervang deur lug- en lugvaart-elektro-optiese en elektroniese sensorstelsels. Terwyl tradisionele lugfotografie hoofsaaklik in die sigbare-lig-golflengte werk, produseer moderne lug- en grondgebaseerde afstandswaarnemingstelsels digitale data wat die sigbare lig, gereflekteerde infrarooi, termiese infrarooi en mikrogolfspektrale streke dek. Tradisionele visuele interpretasiemetodes in lugfotografie is steeds nuttig. Tog dek afstandwaarneming 'n wyer reeks toepassings, insluitend bykomende aktiwiteite soos teoretiese modellering van teikeneienskappe, spektrale metings van voorwerpe en digitale beeldanalise vir inligting-onttrekking.
Afstandwaarneming, wat verwys na alle aspekte van nie-kontak langafstand-opsporingstegnieke, is 'n metode wat elektromagnetisme gebruik om die eienskappe van 'n teiken op te spoor, op te teken en te meet en die definisie is die eerste keer in die 1950's voorgestel. Die veld van afstandwaarneming en kartering, is verdeel in 2 waarnemingsmodusse: aktiewe en passiewe waarneming, waarvan Lidar-waarneming aktief is, in staat om sy eie energie te gebruik om lig na die teiken uit te stuur en die lig wat daaruit weerkaats word, op te spoor.
Aktiewe Lidar-waarneming en toepassing
Lidar (ligopsporing en -afstand) is 'n tegnologie wat afstand meet gebaseer op die tyd van uitstuur en ontvang van laserseine. Soms word Airborne LiDAR uitruilbaar toegepas met luggedraagde laserskandering, kartering of LiDAR.
Dit is 'n tipiese vloeidiagram wat die hoofstappe van puntdataverwerking tydens LiDAR-gebruik toon. Nadat die ( x, y, z) koördinate versamel is, kan die sortering van hierdie punte die doeltreffendheid van dataweergawe en verwerking verbeter. Benewens die meetkundige verwerking van LiDAR-punte, is die intensiteitsinligting van LiDAR-terugvoer ook nuttig.
In alle afstandwaarnemings- en karteringtoepassings het LiDAR die duidelike voordeel om meer akkurate metings te verkry, onafhanklik van sonlig en ander weereffekte. ’n Tipiese afstandwaarnemingstelsel bestaan uit twee dele, ’n laserafstandmeter en ’n meetsensor vir posisionering, wat die geografiese omgewing direk in 3D kan meet sonder geometriese vervorming omdat geen beeldvorming betrokke is nie (die 3D-wêreld word in die 2D-vlak afgebeeld).
VAN ONS LIDAR-BRON
Oogveilige LiDAR-laserbronkeuses vir sensor
